مدرس جامعة المصطفی العالمیة، نمایندگی مشهد؛ کارشناسی ارشد رشته تاریخ و تمدن ملل اسلامی
چکیده
رباب(س) دختر امرؤ القیس کلبى، مادر حضرت علی اصغر(ع)، از زنان بزرگوار، معروف و پرنقش کربلا و از محبوب‌ترین و مقرب‌ترین همسران امام حسین(ع) و از زنان نام‌دار، فاضل و وفادار عصر خود بوده است. این بانوی بزرگوار نسبت به اباعبداللّه(ع) معرفت و محبتی خاص داشت و همسرى وفادار و نیکو برای آن حضرت بود. اشعار و مرثیه‌هاى بانو رباب در مصیبت اباعبدالله(ع) بیان‌گر عظمت شخصیت و معرفت او به سیدالشهداست. وی عظمت مقام اباعبدالله را دریافته بود و به همراه امام حسین(ع) در کربلا حاضر شد تا تمام مصیبت‌ها و درد و رنج‌ها را تحمل کند. پس از بازگشت به مدینه، مجلس عزادارى امام حسین(ع) را بر پا کرد و تا یک سال بعد از واقعۀ کربلا که حیات داشت، همواره عزادار بود. وی سرانجام یک سال پس از شهادت امام حسین(ع) دارفانى را وداع گفت و به مولاى خود ملحق شد. بررسی ویژگی‌ها و مقام و منزلت رباب(س) مهم‌ترین مسئلۀ این نوشتار است. همچنین مسئلۀ حضور ایشان در کربلا و پس از واقعۀ عاشورا بررسی شده است. شیوۀ مورد استفاده برای انجام این پژوهش، روش تحقیق تاریخی _ توصیفی و روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه‌ای است.
)